ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Πέρασαν 11 χρόνια από την δολοφονία του 15χρονού Αλ. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο φύλακα των αφεντικών Κορκονέα. Η αστυνομική βία από τότε όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί αλλά έχει ενταθεί και τείνει να είναι κάτι που δεν σοκάρει πλέον, αλλά συνηθίζεται και θεωρείται απαραίτητο ικανοποιώντας έμπρακτα την ακροδεξιά ρητορεία. Το τελεσίγραφο για τις εκκενώσεις των αυτοοργανωμένων πολιτικών και στεγαστικών εγχειρημάτων και αυτή η εκστρατεία που εκτυλίσσεται με όρους τηλεοπτικού θεάματος στα δελτία ειδήσεων μέσω του δόγματος νόμος, τάξη και ασφάλεια παρουσιάζεται ως πρωτεύον ζήτημα εν μέσω κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης.

Οι καταλήψεις έχουν γίνει κατά κύριο λόγο σε κτίρια εγκαταλελειμμένα και άδεια, χωρίς κανένα ενδιαφέρον από τους ιδιοκτήτες τους. Φιλοξενούν οικογένειες προσφύγων και μεταναστών, γίνονται στέγη για ανθρώπους που τη στερούνται, ή φιλοξενούν ομάδες που αυτοοργανώνονται προτάσσοντας την αλληλεγγύη, υπερασπίζοντας την διαφορετικότητα και λειτουργούν αντιεμπορευματικά χαλώντας το καπιταλιστικό πανηγυράκι.

 Με διακύβευμα και πάλι τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» υπό τις διαταγές του μέτρ του είδους Χρυσοχοϊδη, είναι έτοιμο να καταπνίξει στο αίμα και τις διώξεις κάθε συλλογική κοινωνική αντίσταση στις πολιτικές που εχθρεύονται τη ζωή μας. Το «βίο αβίωτο» για τους πρόσφυγες γίνεται εθνική νομοθετική επιλογή με τον νέο νόμο για το πολιτικό άσυλο, προβλέποντας μέχρι και τη 18μηνη κράτηση των αιτούντων ακόμα και των ανηλίκων, ερχόμενος να εφαρμοστεί  στα χιλιοβασανισμένα σώματά τους από τον πόλεμο, τις παράνομες φυλακίσεις, τις απάνθρωπες συνθήκες στα κάμπ, τις κακοποιήσεις των δουλεμπόρων, των συνοριοφυλάκων αλλά και των κάθε λογής ρατσιστών. Αυτή τη φορά η λύσσα για παραμονή στην εξουσία, η προάσπιση των συμφερόντων των αφεντικών και ο διορισμός των ημετέρων, φέρει «πατριωτικό προσωπείο», κλιμακώνει τη διάχυση του εθνικισμού στην κοινωνία, υποσχόμενη «την εξαφάνιση των ξένων», τη σύλληψη των «ιπταμένων αναρχικών», των «τρομοκρατών» και των κάθε λογής αχυρανθρώπων μιντιακής εμπνεύσεως που εχθρεύονται το «έθνος».

 Μιλάνε για ασφάλεια, αλλά εννοούν την καταστολή. Μιλάνε για κανονικότητα, αλλά εννοούν την αστυνομική αυθαιρεσία. Μιλάνε για ανομία, αλλά εννοούν τις ελευθερίες. Μιλάνε για άβατα, αλλά εννοούν τη διαφορετικότητα.

Απέναντι στον ολοκληρωτισμό του κράτους και το δόγμα ατομικισμού και αδικίας που χαρακτηρίζει και θρέφει τον καπιταλιστικό διάλογο, προτάσσουμε τη συλλογική ικανότητα των αυτόνομων κοινωνικών εγχειρημάτων. Η δημιουργία πρωτοβουλιών αντιφασιστικού, ταξικού και κοινωνικού αγώνα και η προάσπιση των έως τώρα κεκτημένων είναι ζωτικής σημασίας. Ενάντια στη συστημική διάχυση του εθνικιστικού δηλητηρίου, τον κατακερματισμό των κοινωνικών σχέσεων, την αναπαραγωγή των ταξικών αντιθέσεων και αποκλεισμών, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση του αγώνα μας στη βάση, με οριζόντιες διαδικασίες σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης, στις γειτονίες, στα σχολεία, στις σχολές και τους εργασιακούς χώρους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ  ΧΩΡΟΥΣ

           ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ ΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ    ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ/ΙΣΣΕΣ                                                                             

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ  ΧΩΡΑΝΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΑΡΙΑ

Τόσα χρόνια η ίδια ιστορία… Νόμοι έρχονται και φεύγουν αλλά κανένας δεν είναι αρκετός για να  αφουγκραστεί τις ανάγκες και τις ικανότητες των μαθητ(ρι)ών… Το υπουργείο και οι νόμοι του μέσω μιας παγιωμένης μαζικής εκπαίδευσης που ως στόχο έχει να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της παγκόσμιας αγοράς και να παράξει μέσα από τα σχολεία τους μελλοντικούς καριερίστες που θα την στελεχώσουν, αδιαφορεί για την ουσιαστική παιδεία και ανάπτυξη των ικανοτήτων των μαθητ(ρι)ών και εστιάζει στη δημιουργία σύχγρονων μηχανών που δε θα έχουν λόγο να προασπιστούν τη δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους και όλες. Προωθεί τον ανταγωνισμό και ανταμοίβει την εξειδίκευση, ενώ μόνο σαν εξαιρέσεις βρίσκεις σχολεία ή καθηγητές να προάγουν την ενασχόληση με την γνώση του καθενός ως προς τον εαυτό του, την πραγματική γνώση της ιστορίας, τον σεβασμό προς την φύση και τον άνθρωπο αλλά και την διαφορετικότητα.

Τα κενά που αφήνει η έλλειψη των παραπάνω γνώσεων, σε συνδυασμό με τον εθνικιστικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τον μιλιταρισμό των παρελάσεων, την ελληνοορθόδοξη προπαγάνδα και κάποιες ξενοφοβικές αντιδράσεις εκπαιδευτικών και γονέων, αφήνουν τον φασισμό να σκάει μύτη στα σχολεία και να δημιουργεί έχθρες ανάμεσα στους μαθητές/ τριες που έχουν τις ίδιες ανάγκες είτε είναι ντόπιοι/ες είτε είναι ξένοι/ες. Ως συνέπεια έχει τον αποπροσανολισμό των μαθητ(ρι)ών από το πραγματικό νόημα της εκπαίδευσης που είναι να προωθεί το πνεύμα της αλληλεγγύης και να δημιουργεί αυτόνομους ισάξιους ανθρώπους οι οποίοι θα είναι σε θέση να προασπίζονται τα δικαιώματα τους μέσα και έξω από τα σχολεία με βάση και γνώμονα ΠΑΝΤΑ τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓ(ΙΣ)ΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΑΘΗΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΩΡΑ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΘΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ

Αντιφασιστική Κίνηση Κω

Μανδηλαρά 32/ fb: Antifa.ko

ΩΣ ΕΔΩ…

Το επικοινωνιακό σόου του νέου δημάρχου έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα. Η επιλογή του να στήσει μπλόκο στο λιμάνι με αυτοκίνητα και μπουλντόζες του δήμου σαν άλλα «άρματα μάχης» (μπήκε και Νοέμβρης), για να ικανοποιήσει τα ακροδεξιά ψηφαλάκια που τον στηρίξανε στις εκλογές, είναι πασιφανή. Συναγωνίζεται επάξια την προηγούμενη δημοτική αρχή η οποία είχε δεχτεί σφοδρή κριτική για τις ακροδεξιές θέσεις και πρακτικές στο προσφυγικό-μεταναστευτικό και την αρίστη συνεργασία της με τους χρυσαυγίτες.
Ποιοι είναι αυτοί οι κάτοικοι και πολίτες της Κω οι οποίοι είναι σε άμεση επικοινωνία με τον δήμαρχο; Τους ξέρουμε όλοι πολύ καλά από το 2015 και μετά, είναι τα μέλη, οι υποψήφιοι και οι φίλοι της χρυσής αυγής και των γνωστών «πολιτών» που κρατάνε τις Θερμοπύλες της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και του μίσους.
Η προσπάθεια του δημάρχου να κρατήσει τα προσχήματα του ανθρωπισμού στην ανακοίνωση του στο προσωπικό του προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι διάτρητη. Η εκκωφαντική σιωπή της προηγούμενης εβδομάδας σε σχέση με τον πνιγμό του 3χρονου παιδιού από τον εμβολισμό, υπό αμφιλεγόμενες συνθήκες, της βάρκας που επενέβαιναν οι πρόσφυγες, δείχνει ξεκάθαρα οτι οι ζωές των ανθρώπων τούς είναι αδιάφορες όταν προτεραιότητα τους είναι η διασφάλιση των συμφερόντων των ντόπιων αφεντικών.
Αν ενδιαφέρεται ο δήμαρχος για το βιοτικό επίπεδο των προσφύγων που χρησιμοποιεί ως δικαιολογία, ας ανακαινίσει μερικά από τα άδεια κτίρια που υπάρχουν στο νησί για να στεγάσει τον κόσμο. Αυτές οι ρατσιστικές συμπεριφορές ντροπιάζουν το νησί και σίγουρα δεν εκφράζουν την πλειοψηφία των κατοίκων του.
ΑΜΕΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΡΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ/ΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΩ

✔ Psychedelic Underground Generation

• 

Πάντα φαινόταν σχεδόν αδύνατο οι ανθρώπινες ομάδες να αντιμετωπίζουν το διαφορετικό ως ακριβώς αυτό: απλώς διαφορετικό. Επίσης, ήταν σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπίζουν τους θεσμούς των άλλων ως ούτε κατώτερους ούτε ανώτερους, αλλά απλώς ως διαφορετικούς. Η συνάντηση μίας κοινωνίας με άλλες συνήθως ανοίγει τον δρόμο για τρεις πιθανές εκτιμήσεις: οι άλλοι είναι ανώτεροι από εμάς, είναι ίσοι ή είναι κατώτεροι. Αν δεχτούμε ότι είναι ανώτεροι, οφείλουμε να απαρνηθούμε τους θεσμούς μας και να υιοθετήσουμε τους δικούς τους. Αν είναι ίσοι, θα μας ήταν αδιάφορο αν οι άλλοι είναι χριστιανοί ή ειδωλολάτρες. Οι δύο αυτές πιθανότητες είναι απαράδεκτες. Διότι αμφότερες προϋποθέτουν ότι το άτομο πρέπει να εγκαταλείψει τα σημεία αναφοράς του ή τουλάχιστον να τα θέσει υπό αμφισβήτηση.

Δεν απομένει λοιπόν παρά η τρίτη πιθανότητα: οι άλλοι είναι κατώτεροι. Αυτό βεβαίως αποκλείει την πιθανότητα οι άλλοι να είναι ίσοι με εμάς, με την έννοια ότι οι θεσμοί τους απλώς δε συγκρίνονται με τους δικούς μας. Ακόμη και στην περίπτωση «μη θρησκευτικών» πολιτισμών, μία τέτοια παραδοχή θα δημιουργούσε αναπάντητα ερωτηματικά στο καθαρώς θεωρητικό επίπεδο: πώς αντιμετωπίζει κανείς κοινωνίες που δεν αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβάλλουν στους πολίτες τους σκληρές ποινές ή έχουν απαράδεκτα έθιμα;

Ο δρόμος προς την αναγνώριση του διαφορετικού αρχίζει στο ίδιο σημείο και έχει τα ίδια κίνητρα με την αμφισβήτηση των δεδομένων θεσμών της κοινωνίας, την απελευθέρωση των σκέψεων και των πράξεων, εν ολίγοις τη γέννηση της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας. Εδώ μπαίνει κανείς σε πειρασμό να πει ότι το άνοιγμα της σκέψης και ο μερικός και σχετικός εκδημοκρατισμός των πολιτικών καθεστώτων της Δύσης συνοδεύτηκαν από την παρακμή του σωβινισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Ωστόσο, δε μπορούμε να δεχτούμε αυτήν την ιδέα χωρίς να θέσουμε ισχυρούς περιορισμούς. Αρκεί να σκεφτούμε με πόσο ακραία επιθετικότητα επανεμφανίστηκε ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός τον 20ό αιώνα σε χώρες «ανεπτυγμένες» και «δημοκρατικές». Ολα όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ αφορούν στον αποκλεισμό του άλλου. Δεν αρκούν για να «εξηγήσουμε» γιατί αυτός ο αποκλεισμός γίνεται διάκριση, περιφρόνηση, απομόνωση και τελικά μίσος, λύσσα και δολοφονική τρέλα. Δεν πιστεύω όμως ότι μπορεί να υπάρξει γενική «εξήγηση».

Μπορώ μόνο να αναφέρω έναν παράγοντα που αφορά στις μαζικές εκρήξεις εθνικού και
ρατσιστικού μίσους στη σύγχρονη εποχή. Η κατάρρευση, στις καπιταλιστικές κοινωνίες, σχεδόν όλων των αρχών είχε ως επίπτωση τη συσπείρωση για λόγους ταύτισης γύρω από τη «θρησκεία», το «έθνος» ή τη «ράτσα», και όξυνε το μίσος προς τους ξένους. Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στις μη ευρωπαϊκές κοινωνίες που υφίστανται το σοκ της εισβολής του μοντέρνου τρόπου ζωής, άρα και την κονιοποίηση των παραδοσιακών σημείων αναφοράς με τα οποία ταυτίζονται τα άτομα. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση του θρησκευτικού και/ή εθνικού φανατισμού.

Μία τελευταία παρατήρηση που αφορά στο ρατσισμό. Το κύριο και καθοριστικό
χαρακτηριστικό του ρατσισμού είναι η «απαραίτητη μη μετατρεψιμότητα» του άλλου. Ο
θρησκευτικά μισαλλόδοξος δέχεται με χαρά τον προσηλυτισμό των απίστων, ο «λογικά»
εθνικιστής χαίρεται όταν ξένα εδάφη προσαρτώνται στη χώρα του και οι κάτοικοι τους
«αφομοιώνονται» Δεν είναι όμως τέτοια η περίπτωση του ρατσιστή. Οι γερμανοί εβραίοι θα ήθελαν να παραμείνουν πολίτες του Τρίτου Ράιχ -αλλά οι ναζιστές ούτε να το ακούσουν.

Ακριβώς γιατί στην περίπτωση του ρατσισμού το αντικείμενο του μίσους πρέπει να είναι «μη μετατρέψιμο». Γι’ αυτό ο ρατσιστής επικαλείται ή εφευρίσκει δήθεν φυσικά (βιολογικά), άρα μη μετατρέψιμα, χαρακτηριστικά του αντικειμένου του μίσους του: το χρώμα του δέρματός του, τα διακριτικά γνωρίσματα του προσώπου του. Τέλος, θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο να συνδέσουμε αυτήν την ακραία μορφή του μίσους προς τον άλλο με το πιο σκοτεινό, πιο άγνωστο και πιο συγκρατημένο είδος μίσους: το μίσος προς τον εαυτό μας

Κορνήλιος Καστοριάδης