ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Πέρασαν 11 χρόνια από την δολοφονία του 15χρονού Αλ. Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο φύλακα των αφεντικών Κορκονέα. Η αστυνομική βία από τότε όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί αλλά έχει ενταθεί και τείνει να είναι κάτι που δεν σοκάρει πλέον, αλλά συνηθίζεται και θεωρείται απαραίτητο ικανοποιώντας έμπρακτα την ακροδεξιά ρητορεία. Το τελεσίγραφο για τις εκκενώσεις των αυτοοργανωμένων πολιτικών και στεγαστικών εγχειρημάτων και αυτή η εκστρατεία που εκτυλίσσεται με όρους τηλεοπτικού θεάματος στα δελτία ειδήσεων μέσω του δόγματος νόμος, τάξη και ασφάλεια παρουσιάζεται ως πρωτεύον ζήτημα εν μέσω κοινωνικής και οικονομικής εξαθλίωσης.

Οι καταλήψεις έχουν γίνει κατά κύριο λόγο σε κτίρια εγκαταλελειμμένα και άδεια, χωρίς κανένα ενδιαφέρον από τους ιδιοκτήτες τους. Φιλοξενούν οικογένειες προσφύγων και μεταναστών, γίνονται στέγη για ανθρώπους που τη στερούνται, ή φιλοξενούν ομάδες που αυτοοργανώνονται προτάσσοντας την αλληλεγγύη, υπερασπίζοντας την διαφορετικότητα και λειτουργούν αντιεμπορευματικά χαλώντας το καπιταλιστικό πανηγυράκι.

 Με διακύβευμα και πάλι τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» υπό τις διαταγές του μέτρ του είδους Χρυσοχοϊδη, είναι έτοιμο να καταπνίξει στο αίμα και τις διώξεις κάθε συλλογική κοινωνική αντίσταση στις πολιτικές που εχθρεύονται τη ζωή μας. Το «βίο αβίωτο» για τους πρόσφυγες γίνεται εθνική νομοθετική επιλογή με τον νέο νόμο για το πολιτικό άσυλο, προβλέποντας μέχρι και τη 18μηνη κράτηση των αιτούντων ακόμα και των ανηλίκων, ερχόμενος να εφαρμοστεί  στα χιλιοβασανισμένα σώματά τους από τον πόλεμο, τις παράνομες φυλακίσεις, τις απάνθρωπες συνθήκες στα κάμπ, τις κακοποιήσεις των δουλεμπόρων, των συνοριοφυλάκων αλλά και των κάθε λογής ρατσιστών. Αυτή τη φορά η λύσσα για παραμονή στην εξουσία, η προάσπιση των συμφερόντων των αφεντικών και ο διορισμός των ημετέρων, φέρει «πατριωτικό προσωπείο», κλιμακώνει τη διάχυση του εθνικισμού στην κοινωνία, υποσχόμενη «την εξαφάνιση των ξένων», τη σύλληψη των «ιπταμένων αναρχικών», των «τρομοκρατών» και των κάθε λογής αχυρανθρώπων μιντιακής εμπνεύσεως που εχθρεύονται το «έθνος».

 Μιλάνε για ασφάλεια, αλλά εννοούν την καταστολή. Μιλάνε για κανονικότητα, αλλά εννοούν την αστυνομική αυθαιρεσία. Μιλάνε για ανομία, αλλά εννοούν τις ελευθερίες. Μιλάνε για άβατα, αλλά εννοούν τη διαφορετικότητα.

Απέναντι στον ολοκληρωτισμό του κράτους και το δόγμα ατομικισμού και αδικίας που χαρακτηρίζει και θρέφει τον καπιταλιστικό διάλογο, προτάσσουμε τη συλλογική ικανότητα των αυτόνομων κοινωνικών εγχειρημάτων. Η δημιουργία πρωτοβουλιών αντιφασιστικού, ταξικού και κοινωνικού αγώνα και η προάσπιση των έως τώρα κεκτημένων είναι ζωτικής σημασίας. Ενάντια στη συστημική διάχυση του εθνικιστικού δηλητηρίου, τον κατακερματισμό των κοινωνικών σχέσεων, την αναπαραγωγή των ταξικών αντιθέσεων και αποκλεισμών, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση του αγώνα μας στη βάση, με οριζόντιες διαδικασίες σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης, στις γειτονίες, στα σχολεία, στις σχολές και τους εργασιακούς χώρους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ  ΧΩΡΟΥΣ

           ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ ΣΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ    ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ/ΙΣΣΕΣ