“Κάποτε θ’ αποδίδουμε δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί

σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών…”

Τ. Λειβαδίτης

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, στο στενό της οδού Γλαδστώνος αποδείχθηκε βάσει ιατροδικαστικής έρευνας ότι ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου ο ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής Ζακ Κωστόπουλος    από    τον    κοσμηματοπώλη    του    καταστήματος    και    από    άλλους παρευρισκόμενους. Ένα ακόμα μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, η ‘Ηβη Καίσερλη, στις 10  Ιουνίου  2016,  έπεσε  θύμα  βίαιης  τρανσοφοβικής  επίθεσης,  αυτή  τη  φορά  από  δύο περήφανους  άντρακλες  στα  Χανιά.  Στις  8  Σεπτεμβρίου  2020,  μετά  το  Άουσβιτς  του ναζισμού,  η  Μόρια  είναι  η  ντροπή  της  Ευρώπης.  Η  πυρκαγιά  που  ξέσπασε  στο  ΚΥΤ Μόριας απείλησε  τις  ζωές  χιλιάδων  προσφύγων.  Η κυβέρνηση από  την  εμφάνιση  της πανδημίας άφηνε τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες έκθετους χωρίς ενημέρωση και   χωρίς   κανένα   μέτρο   προστασίας.   Οι   πρόσφυγες   ζούσαν   μέσα   σε   απίστευτο συνωστισμό σε σκηνές και κοντέινερ, σε ανθυγιεινές συνθήκες χωρίς πρόσβαση σε νερό και  είδη  υγιεινής  και  χωρίς  ιατροφαρμακευτική  περίθαλψη.  Η  πρώτη  αντίδραση  της κυβέρνησης μετά το κάψιμο ήταν να στείλει στη Λέσβο 3 διμοιρίες ΜΑΤ. Το μόνο που είχε  δηλαδή  να  τους  προσφέρει  είναι  η  άγρια  καταστολή  που  ανοίγει  την  πόρτα  σε ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις συμμοριών κατά των προσφύγων. Όπως έγινε και στα  Καμμένα  Βούρλα,  στις  24  Σεπτεμβρίου  2020,  όταν  φασίστες  προπηλάκισαν,  με πρωτοστάτη  τον  Δήμαρχο,  39  ασυνόδευτα  ανήλικα  προσφυγόπουλα  και  έκλεισαν  το δρόμο σε φορτηγό που τους πήγαινε φαγητό και κουβέρτες.

Όμως, δεν είναι μεμονωμένα τα περιστατικά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία – καταγεγραμμένα και μη- όπου το φασιστικό ιδεολόγημα επικρατεί, άλλοτε επίσημα (χούντα) και άλλοτε φωλιάζοντας στο σκοτάδι του παρακρατισμού, όπως είναι η φύση του. Οι λάτρεις των Ναζί, οι βασιλόφρονες και οι χουντικοί άλλοτε χτύπαγαν και σκότωναν αγωνιστές στα βουνά, άλλοτε ύπουλα σε ένα σοκάκι μιας πόλης ή χωριού, στα ξερονήσια και τώρα έχουν τους σύγχρονους απόγονούς τους, μαχαιροβγάλτες και τραμπούκους που συνεχίζουν να σπέρνουν τον μισανθρωπισμό ανάμεσα μας. Από το ’80 και μετά η Χρυσή Αυγή υπήρχε και επίσημα σαν φασιστική οργάνωση, η δράση της ήταν γνωστή σε αυτούς που αγωνίζονταν ενάντια στο φασισμό. Η αύξηση του μεταναστευτικού κύματος από τη δεκαετία του ’90, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση στη δική μας χώρα λίγο αργότερα, τη φτωχοποίηση και το «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» μέχρι το «να γυρίσουν πίσω στις χώρες τους», καλλιέργησε και ενθάρρυνε το αίσθημα της μισαλλοδοξίας και του άρρωστου πατριωτισμού στην ελληνική κοινωνία.

Το προσφυγικό κύμα που δέχτηκε η Ελλάδα και ξεκίνησε κυρίως από τις χώρες της  Μέσης  Ανατολής  προς  την  Ευρώπη,  με  την  Ελλάδα  σαν  πέρασμα,    έβαλε  το κερασάκι στην τούρτα. Οι μαχαιροβγάλτες και τραμπούκοι του δρόμου έγιναν πολιτικοί με  κουστούμια  και  μπήκαν  στη  βουλή.  Η  κοινοβουλευτική  μάσκα  της  Χρυσής  Αυγής δεν  μπόρεσε  να  κρύψει  το  συμμορίτικό  της  πρόσωπο  που  βγήκε  εκτός  ελέγχου,  δεν μπορούσε  πια  να  μαζευτεί.  Η  κορύφωση  έγινε  με  την  απόπειρα  δολοφονίας  των Αιγύπτιων  ψαράδων  στο  Πέραμα  στις  12/6/12,  την  απόπειρα  ανθρωποκτονίας  των μελών του ΠΑΜΕ στην ίδια περιοχή στις 12/9/13 και τελικά λίγες μέρες αργότερα με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι στις 18/9/13.

Οι  αντιδράσεις  ήταν  πολλές,  το  κράτος  αναγκάστηκε  να  διεξάγει  επείγουσα εισαγγελική  έρευνα,  η  δικογραφία  ήταν  μεγάλη  και  οι  ποινικές  πράξεις  τόσες  πολλές που  ο  εισαγγελέας  Πρωτοδικών  Αθηνών  άσκησε  εναντίον  20  συλληφθέντων  γενική ποινική δίωξη. Τον Ιανουάριο του 2015 υπήρχαν 6 προφυλακιστέοι, ο Μιχαλολιάκος, ο Λαγός,  ο  Παππάς,  ο  Γερμενής,  ο  Ηλιόπουλος  και  ο  Μπούκουρας.  Μετά  την  εξέταση

πάνω   από   11   υποθέσεων,   150   μαρτύρων   και   την   αξιοποίηση   στοιχείων,   όπως   η απομαγνητοφώνηση  τηλεφωνικών  συνδιαλέξεων  μετά  τη  δολοφονία  του  Φύσσα  και των   πορισμάτων   της   έρευνας   κατασχεθέντος   υλικού   των   κατηγορουμένων   που αντέκρουε   τις   αρχικές   τους   καταθέσεις,   τον   Αύγουστο   του   2014   ολοκληρώθηκε δικογραφία εις βάρος 78 κατηγορουμένων από τους οποίους οι 30 προφυλακίστηκαν. Η δίκη ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015. Η δίωξη της Χρυσής Αυγής ασκήθηκε με βάση το άρθρο  187  του  ελληνικού  ποινικού  κώδικα  ως  εγκληματική  οργάνωση.  Από  τους  69 τελικά  κατηγορούμενους  πολλοί  εμπλέκονται  σε  υποθέσεις  για  τις  οποίες  έχουν  ήδη καταδικαστεί  ή  εκκρεμούν  δίκες  για  παρόμοια  αδικήματα.  Καθ’  όλη  τη  διάρκεια  της δίκης   υπήρξε   προσπάθεια   από   την   πλευρά   της   υπεράσπισης   για   αναβολές   και εσκεμμένη  παράταση  της  δίκης  με  παράθεση  περαιτέρω  στοιχείων,  με  σκοπό  την κωλυσιεργία και τον αποπροσανατολισμό της έδρας. Η αναμόρφωση του κώδικα που είχε  ξεκινήσει  από  το  2009  προέβλεπε  την  επιδίωξη  οικονομικού  οφέλους  για  τον χαρακτηρισμό  της  εγκληματικής  οργάνωσης,  αλλαγή  που  θα  μπορούσε  να  είχε  ως αποτέλεσμα να εκπέσει αυτή η κατηγορία για τη Χρυσή Αυγή, καθώς η δράση της δεν συνοδευόταν πάντοτε από αυτό το χαρακτηριστικό. Τον Ιούνιο του 2019 δημοσιεύτηκε ο νέος ποινικό κώδικας, στον οποίο απαλείφεται η πρόβλεψη για στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων    και    εξισώνονται    με    τα    μέλη    μιας    εγκληματικής    οργάνωσης    οι διευθύνοντες,  για  τους  οποίους  αλλάζει  ο χρόνος κάθειρξης,  που ήταν  από 10  έως 20 έτη, καθώς το ελάχιστο όριο μειώνεται από 10 σε 5 έτη. Οι ηπιότερες προβλέψεις που θέσπισε  ο  νέος  νόμος  έχουν  αναδρομική  ισχύ  και  για  τα  κατηγορούμενα  στελέχη  της ΧΑ.  Μετά  από  όλα  αυτά  και,  ενώ  η  βασική  αυτόπτης  μάρτυρας  της  δολοφονίας  του Φύσσα είδε – από πιο κοντινό σημείο από αυτό που πάρκαρε ο Ρουπακιάς όπως όπως το αμάξι    -τη    στυγνή    και    οργανωμένη    δολοφονία    με    τους    υπόλοιπους         12

κοντοκουρεμένους, με ρούχα παραλλαγής,  που χτυπούσαν 3 άτομα μαζί με τον Παύλο και  να  κάνουν  πέρα  σαν  εμφανίστηκε  ο  Ρουπακιάς,  δηλαδή  δεν  ξαφνιάστηκαν,  αλλά του έκαναν χώρο, η εισαγγελέας πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων .

Η δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν μας έχει ούτως ή άλλως εμπνεύσει ποτέ με αυτό το αίσθημα εμπιστοσύνης και κοινωνικής δικαίωσης αλλά ούτε μας έχει πείσει για την αμεροληψία της. Άλλωστε και εκείνη απαρτίζεται από κατευθυνόμενους και δέσμιους από συμφέροντα ανθρώπους. Όμως πώς μπορεί να μην ντρέπεται κανείς ακούγοντας αυτήν την πρόταση της εισαγγελέως!

Μπορεί με αφορμή την πανδημία, η τρομολαγνία περί «ατομικής ευθύνης» του καθενός αναφορικά με τη χρήση της μάσκας να κατάφερε να διχάσει την κοινή γνώμη σε σχέση με θέματα που αφορούν τη δημόσια υγεία, μπορεί τα ελληνοτουρκικά επεισόδια και οι θεωρίες συνομωσίας να έχουν αποπροσανατολίσει από  άλλα σημαντικά ζητήματα της επικαιρότητας, όμως η ενοχή για εμάς είναι ήδη αποδεδειγμένη, το φασισμό θα συνεχίσουμε να τον πολεμάμε όποια και να είναι η απόφαση!

Χρέος μας και ατομική ευθύνη του καθενός και της καθεμίας από εμάς είναι η προάσπιση της ελευθερίας και του δικαιώματος της διαφορετικότητας. Ατομική και συλλογική ευθύνη είναι ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είτε αυτός διεξάγεται σε δικαστικές αίθουσες είτε στο δρόμο είτε ενάντια σε κυβερνητικές αποφάσεις.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ – ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

ΟΥΤΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΟΥΤΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. ΕΧΟΥΜΕ «ΧΩΡΟ» ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΕ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ