Μετά το 2003 και τις επεμβάσεις των ισχυρών αυτού του κόσμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν που είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή των υποδομών των χωρων αυτών και την πλήρη αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής δημιουργήθηκαν νέα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη.Η διέλευση των οποίων γινόταν κυρίως μέσω της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Το καλοκαίρι του 2015 υπήρξε μέχρι στιγμής η κορυφαία εκδήλωση αυτού του φαινομένου. Σε αυτήν συνετέλεσε κυρίως η διάλυση της Συρίας που σπαράσσεται από πολυετή εμφύλια διαμάχη αποτέλεσμα των διεθνών ανταγωνισμών καθώς και η οικονομική εξαθλίωση χωρών όπως το Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν.
Η στάση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν εχθρική ως προς τους μετανάστες – πρόσφυγες. Εξαίρεση αποτέλεσε ένα κομμάτι των λαών της Ευρώπης που στάθηκε με αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Οι περισσότερες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης αρνούνται μέχρι τώρα να δεχθούν μετανάστες – πρόσφυγες υψώνοντας συρματοπλέγματα. Στις περισσότερες χώρες αναδύθηκαν φασιστικά μορφώματα ενώ έγιναν ρατσιστικές επιθέσεις. Το τείχος του Έβρου παρέμεινε στη θέση του με αποτέλεσμα η μόνη δίοδος προς την Ευρώπη να είναι δια θαλάσσης με το Αιγαίο να μετατρέπεται σε υγρό τάφο εκατοντάδων ανθρώπων.
Η αναζήτηση λύσης των κυβερνώντων οδήγησε τον Μάρτιο του 2016 στην υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ της Ε.Ε. και Τουρκίας για την διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος, την οποία η κυβέρνηση εφαρμόζει κατά γράμμα. Αποτέλεσμα αυτών ήταν να κλείσουν οριστικά τα σύνορα και ένας μεγάλος αριθμός μεταναστών – προσφύγων να βρίσκεται εγκλωβισμένος στην Ελληνική επικράτεια υπό άθλιες συνθήκες σε κατάσταση εναγώνιας αναμονής της προδιαγεγραμμένης τελεσίδικης απόρριψης των αιτημάτων διεθνούς προστασίας τους και της άμεσης ενεργοποίησης των διαδικασιών απέλασης / επανεισδοχής .Ειδικότερα στα νησιά η προσχεδιασμένη καθυστέρηση των διαδικασιών ασύλου, η επιβολή γεωγραφικού περιορισμού, η απουσία οποιασδήποτε εναλλακτικής λύσης, οι μη βιώσιμες συνθήκες στα λεγόμενα hot spots ελλείψει αξιοπρεπούς σίτισης, στέγασης, υγιεινής και περίθαλψης ιδίως το χειμώνα έχει καταστήσει τη ζωή των ανθρώπων αβίωτη.
Η παραμονή και ο εγκλωβισμός χωρίς προοπτική για πολλούς μήνες έχει φέρει την απογοήτευση, εκνευρισμό και σε αδιέξοδο τους μετανάστες – πρόσφυγες. Η παραπάνω κατάσταση, που την κύρια πολιτική ευθύνη έχει η Ε.Ε., η κεντρική εξουσία (κυβέρνηση) καθώς και η τοπική (δήμος), αφήνει να διαχυθεί στην τοπική κοινωνία ο ρατσιστικός και φασιστικός λόγος ρίχνοντας την ευθύνη στους μετανάστες – πρόσφυγες για τις συνθήκες αυτές.
Για μας είναι ξεκάθαρο ότι χρέος κάθε τοπικής κοινωνίας είναι να σταθεί δίπλα στον κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτου φύλου, φυλής, χρώματος, θρησκείας που αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή. Οι μετανάστες – πρόσφυγες είναι κομμάτι της κοινωνίας, ζούμε και δουλεύουμε μαζί. Είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων να μπορούν να μετακινηθούν για να προστατευθούν από τον πόλεμο και την οικονομική εξαθλίωση, να ζουν εκεί που επιθυμούν.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ